Weer een weekje verder

Hoi Allemaal,
Nou er zit weer een week op, gaat erg snel!
Hier in Thika gaat alles goed de afgelopen week zijn we eigenlijk ieder dag wel bezig geweest met zaken zoals pannekoeken bakken voor een heel weeshuis op een ouderwets kolenpitje, een schooltje in de sloppenwijken bezoeken, helpen op een schooltje voor verstandelijk gehandicapten, relaxen bij een hotel hier vlak in de buurt en op vrijdagavond Boogie Boogie!
Het zijn in de sloppenwijken was eigenlijk heel raar, je ziet daar hutjes staan die voor de meeste mensen niet eens door kunnen gaan als schuurtje of boomhut en daar wonen die mensen dan gewoon in.
Maar het helpen op het schooltje is wel heel leuk, ook soms wel wat lastig om wat met handen en voeten uit te leggen omdat de kinderen niet erg goed engels kunnen en ik nog niet vloeiend Swahili spreek.

Afgelopen maandag hebben we ook Idris uit het ziekenhuis gehaald, we kwamen eigenlijk op bezoek, maar toen kwam de dokter vertellen dat hij al naar huis mocht. Dat gaat hier in Kenia natuurlijk niet zomaar even soepeltjes. Uiteindelijk na veel gewacht en met de taxi de stad ingeweest te zijn geweest om te pinnen om de rekening te gaan betalen, hebben we hem mee kunnen nemen en rond 20.00 waren we eindelijk weer terug op het weeshuis.
Nu gaat het oke met Idris, hij heeft nog wel zijn kuren en buien, maar hij is zijn linkerkant wel beter gaan gebruiken, dus hopelijk loopt hij snel.

En dan hebben we ook nog onze taken op het weeshuis natuurlijk.
Zo moeten Jopy ik er om de dag om 5.30 uit om ontbijt te gaan maken voor de kinderen en de kleintjes te heplen met aankleden (op de andere dag doen Judith en Brigitte dat). Dan is het een kwestie van de juiste sokken en schoenen bij het juiste kind te matchen. Als dat een beetje goed verloopt, dan gaan we rond half 7 lopen om de kinderen naar school te brengen. Het is een stukje van ongeveer 10 minuten voor ons lopen, maar met een paar treuzelaars en de kleintjes die niet zo snel willen/kunnen en overal wat zien, is het toch iedere keer weer een hele uitdaging om op tijd (7.00) te komen.
Dan zijn we meestal zo rond 7.15 weer terug op het weeshuis en dan gaan we ontbijten en dan afhankelijk van wat er op de planning staat daar dan heen. Dan om 15.00 moeten de kinderen weer opgehaald worden van school, de groteren gaan zelf maar de kleintjes, die gaan naar een soort peuterklas, die hebben wel wat begeleiding nodig, ook omdat ze net een dutje hebben gedaan op het moment dat we ze op komen halen.
Nou dan eenmaal weer terug op het weeshuis is het schoenen poetsen! Wat een klus hee, 32 paar schoenen. Uit school gaan alle kinderen douchen en huiswerk maken, tussen 19.00 en 20.00 wordt er gegeten, meestal staan er bonen op het menu. Sommige keren vind ik het best lekker, andere keren ook weer helemaal niet. Van de week had de huismoeder patat voor ons vrijwilligers gemaakt, we hadden ook een potje mayonaise, heerlijk!
Na het eten moeten de tanden gepoetst worden en dan gaat iedereen naar bed. Dan helpen wij mee met de klamboes naar beneden te doen en dan moeten de kinderen slapen.
Dan doen wij nog even een spelletje, nog even bellen en meestal gaan we ook vroeg slapen omdat we gewoon kapot zijn van zo'n hele dag.

Deze week hebben Jopy en ik ook 2 keer meegedaan met de kinderen met karate-les, was echt heel erg leuk. De eerste keer moesten we meteen volledig meedoen, ook voor de klas een of andere stotenreeks doen. Fouten werden niet getolereerd, dan moest het over en serieus, dus niet lachen en praten. En de volgende dag; Spierpijn!
Je was doen is ook weer een hele andere uitdaging, ik was bezig met een broek te wassen op de hand, maar binnen no-time werd die uit mijn handen gerukt door Penina, die heeft me toen even goed voorgedaan hoe het echt moet, flink schrobben dus!
En laat ik over het schoonhouden van mijn voeten al helemaal niet beginnne, ik ben nu op het punt beland dat ik serieus geloof dat ze nooit meer schoon zullen worden.
En heb ik een afwasmaatje gekregen; John, zondag is onze dag, dan moeten wij alle afwas doen die er die dag gemaakt wordt.

Vervelen doe ik me dus niet, volgende week staan er weer een hoop dingen op het programma, morgen hebben we een spelletjesmiddag voor de kinderen en ik geloof dat we ook weer naar een andere sloppenwijk gaan om daar te helpen op een schooltje en we gaan 2 dagen kamperen.

Heb wel het idee dat de rust weer een beetje is teruggekeerd hier in Kenia, in Thika zaten hier in het voetbalstadion een hoop vluchtelingen, maar verder hebben we er echt helemaal niks van gemerkt.

Nou het gaat dus erg goed met me, vermaak me zeer en geniet van het warme weer!

Mariek