Idris, onrust en meer leuks
Door: Marieke
02 Februari 2008 | Kenia, Thika
Hallo allemaal,
Nou inmiddels ben ik 1,5 week in Kenia, al lijkt het al wel een maand als je kijkt naar wat ik de afgelopen dagen allemaal heb gedaan.
Zowiezo was he een week vol (nieuwe) indrukken, de een wat heftiger dan de andere.
Zo ben ik van de week 5 dagen in Nairobi geweest. 4 van die 5 stonden in het teken van Idris, het jongetje waarmee ik op de foto sta.
Idris is ongeveer een half jaar geleden in de sloppenwijken gevonden, totaal verwaarloosd, zijn moeder had weer een nieuw kindje en dat kindje van een aantal maanden was groter dan Idris, die toen al 2,5 was. Nadat hij in het ziekenhuis weer wat leek op te knappen is hij in coma geraakt em daarna nooit meer dezelfde geweest. Judith; een vrijwilliger die hier vanaf begin december zit, vertrouwde het niet helemaal en heeft een hersenscan laten maken. Hieruit bleek dat Idris vocht heeft bij zijn rechterhersenhelft.
Nu ben ik dus met Judith en Jefrey (medewerker CRC, handig om iemand mee te hebben die de stad kent en Swahili spreekt) naar het ziekenhuis in Nairobi geweest om te vragen wat de mogelijkhheden zijn.
Het is teveel om precies te vertellen wat we allemaal hebben moeten doen en hoeveel we hebben moeten heen en weren, maar we hebben het wel voor elkaar gekregen dat hij is opgenomen en inmiddels ook is geopereerd. Het heeft ons ontzettend veel tijd, geduld en doorzettingsvermogen gekost, maar het heeft me ook wel weer veel geleerd over hoe het hier werkt in een ziekenhuis en ook over de mentaliteit van Kenianen.
Hier zijn ze niet zo stipt en pinnen ze elkaar niet zo vast op elkaars uitspraken. Zo is ons in het hele gebeuren wel een aantal keer gezegd dat hetgeen wat we wilden absoluut geregeld kon worden, maar puntje bij paaltje ging het hele feest toch weer niet door. Maargoed we kunnen (als het goed is ;) ) de operatie in termijnen betalen, want Idris zelf heeft natuurlijk geen geld, zijn moeder zal ook niet voor hem betalen en CRC heeft daar ook geen geld voor.
Maar het belangrijkste is dat Idris nu geopereerd is en dat het goed met hem gaat, we zijn vandaag weer even bij hem wezen kijken en het gaat goed met hem, hij is vrolijk, alctief, wel nog wat moe, maar dat mag als je net gisteren aan je hersenen geopereerd bent.
Nou goed en verder hebben wij hier ook van alle onrust gehoord, van de week kwam er een rechter langs bij CRC en die heeft ons een aantal dingen verteld die er elders in het land gebeuren en dat zijn echt vreselijke dingen. Ik ben heel erg blij dat wij daar niets van zien, maar ik vind het wel vreselijk dat dit soort dingen in dit land gebeuren. Nelson heeft ons veel verteld over de achtergronden, daaruit werd voro mij wel duidelijk dat dit l;and diep in de problemen zit en daawaarschijnlijk ook niet snel uit zal komen.
Toen ik afgelopen woensdag in de taxi terug zat vanuit Nairobi werden we gebeld door Jopy. Ze vertelde dat in de sloppenwijken van Thika, een bepaalde stam was gevraagd om te vertrekken, als ze dat niet deden, dan zouden hun huizen platgebrand worden. Nou dat was echt ff schrikken voor ons! De Keniaanse chauffeur en Jefrey reageerden eigenlijk bijna niet, ze leken er niet zo'n punt van te maken en vertelden ons dat we ons geen zorgen hoefden te maken. Nou dat deed ik echt wel, dit soort berichten vind ik gewoon eng.
De volgende dag zijn we toen weer een gesprek aangegaan met Nelson en die heeft ons wederom veel verteld en ook gezegd dat dat van dat huizen platbranden niet waar was. Hij had er een hele uitleg bij, hij wist waar hij over praatte bedoel ik.
Nou dat stelde gelukkig wel weer wat gerust.
We kopen nu iedere dag een krantje, blijven op die manier op de hoogte, we kijekn geen tv, gelukkig maadenk ik wel eens, want ik begrijp dat de beelden vreselijk zijn die ze op het nieuws laten zien. Maar toch blijft het soms wel raa dat ik hier regelmatig de grootste lol heb, terwijl mensen soms niet eens zo heel ver hier vandaan
op de vlucht zijn, of erger.
Maar ik doe dus ook nog leuke dingen gelukkig :)
Zo ben ik gisteren naar een souvenirmarkt geweest. Heel veel euke dingen gezien, ook wel gekocht, veel lopen afdingen dus. Is wel goed gelukt vodn ik zelf, maar ik vind het maar een vermoeiende klus. Die markt was in een soort groot overdekt winkelcentrum, maar dan ook met allemaal restauranten en een zwembad. Ik vond het maar een rare plek om te zijn, na 5 minuten daar had ik al meer blanken gezien dan in de afgelopen 1,5 week.
En gisteravond zijn we uit geweest!
Hardstikke leuk was dat, er was een dansvloertje die permanent vol was en ook buiten de dansvloer was bijna iedereen aan het dansen. We werden ook goed in de gaten gehouden door James en Jefrey, toen er een vent me telkens weer kwam opzoeken terwijl ik al had aangegeven niet meer te willen dansen, kwamen zij er aan om hem even weg te duwen en duidelijk te maken dat hij em met rust moest laten. Nou vind ik van mezelf natuurlijk altijd dat ik heus geen bescherming nodig heb, maar toch is het stiekum wel heel fijn om bodyguards te hebben, haha. Maargoed vanaf toen heb ik alleen nog maar gedanst met mensen die bevriend waren met James, zodat ik wist dat die wel te vertrouwen waren, heb het super naar mijn zin gehad, nu spierpijn van al dat geswing, hihi.
Op het weeshuis gaat ook alles goed, ken nog steeds niet alle namen. Wel ga ik nu steeds duidelijker zien dat veel kindjes toch al behoorlijk beschadigd zijn door het leven wat ze achter de rug hebben. Dat zie je aan bijvoorbeeld aan op negatieve manier aandacht vragen, pijntjes simuleren, om maar aandacht te krijgen.
Maar er is ook veel lol gelukkig, zo hadden we gisteren kinderdisco. Was hardstikke leuk, ook Brigitte en ik moesten er als nieuwe vrijwilkligers aan geloven, hup middenin die kring en dansen maar.
Oh en dan vergeet ik ook nog bijna de karateles! Zo leuk allemaal in een wit pak en de superprofi en fanatieke leraar nadoen. Volgende week gaan Jopy en ik ook meedoen, heb er nu al zin in!
Van de week gaan we met Nelson een programma maken voor februari, dan gaan we ook inplannen wanneer ik naar de sloppenwijken ga, ook willen we kijken bij een ander weeshuis hier in Thika en gisteren heb ik gepraat met iemand die de baas is van een project voor straatkinderen die geloof ik ook verslaafd zijn, dus daar wil ik ook wel gaan kijken.
Nog genoeg te doen dus!
Nou inmiddels ben ik 1,5 week in Kenia, al lijkt het al wel een maand als je kijkt naar wat ik de afgelopen dagen allemaal heb gedaan.
Zowiezo was he een week vol (nieuwe) indrukken, de een wat heftiger dan de andere.
Zo ben ik van de week 5 dagen in Nairobi geweest. 4 van die 5 stonden in het teken van Idris, het jongetje waarmee ik op de foto sta.
Idris is ongeveer een half jaar geleden in de sloppenwijken gevonden, totaal verwaarloosd, zijn moeder had weer een nieuw kindje en dat kindje van een aantal maanden was groter dan Idris, die toen al 2,5 was. Nadat hij in het ziekenhuis weer wat leek op te knappen is hij in coma geraakt em daarna nooit meer dezelfde geweest. Judith; een vrijwilliger die hier vanaf begin december zit, vertrouwde het niet helemaal en heeft een hersenscan laten maken. Hieruit bleek dat Idris vocht heeft bij zijn rechterhersenhelft.
Nu ben ik dus met Judith en Jefrey (medewerker CRC, handig om iemand mee te hebben die de stad kent en Swahili spreekt) naar het ziekenhuis in Nairobi geweest om te vragen wat de mogelijkhheden zijn.
Het is teveel om precies te vertellen wat we allemaal hebben moeten doen en hoeveel we hebben moeten heen en weren, maar we hebben het wel voor elkaar gekregen dat hij is opgenomen en inmiddels ook is geopereerd. Het heeft ons ontzettend veel tijd, geduld en doorzettingsvermogen gekost, maar het heeft me ook wel weer veel geleerd over hoe het hier werkt in een ziekenhuis en ook over de mentaliteit van Kenianen.
Hier zijn ze niet zo stipt en pinnen ze elkaar niet zo vast op elkaars uitspraken. Zo is ons in het hele gebeuren wel een aantal keer gezegd dat hetgeen wat we wilden absoluut geregeld kon worden, maar puntje bij paaltje ging het hele feest toch weer niet door. Maargoed we kunnen (als het goed is ;) ) de operatie in termijnen betalen, want Idris zelf heeft natuurlijk geen geld, zijn moeder zal ook niet voor hem betalen en CRC heeft daar ook geen geld voor.
Maar het belangrijkste is dat Idris nu geopereerd is en dat het goed met hem gaat, we zijn vandaag weer even bij hem wezen kijken en het gaat goed met hem, hij is vrolijk, alctief, wel nog wat moe, maar dat mag als je net gisteren aan je hersenen geopereerd bent.
Nou goed en verder hebben wij hier ook van alle onrust gehoord, van de week kwam er een rechter langs bij CRC en die heeft ons een aantal dingen verteld die er elders in het land gebeuren en dat zijn echt vreselijke dingen. Ik ben heel erg blij dat wij daar niets van zien, maar ik vind het wel vreselijk dat dit soort dingen in dit land gebeuren. Nelson heeft ons veel verteld over de achtergronden, daaruit werd voro mij wel duidelijk dat dit l;and diep in de problemen zit en daawaarschijnlijk ook niet snel uit zal komen.
Toen ik afgelopen woensdag in de taxi terug zat vanuit Nairobi werden we gebeld door Jopy. Ze vertelde dat in de sloppenwijken van Thika, een bepaalde stam was gevraagd om te vertrekken, als ze dat niet deden, dan zouden hun huizen platgebrand worden. Nou dat was echt ff schrikken voor ons! De Keniaanse chauffeur en Jefrey reageerden eigenlijk bijna niet, ze leken er niet zo'n punt van te maken en vertelden ons dat we ons geen zorgen hoefden te maken. Nou dat deed ik echt wel, dit soort berichten vind ik gewoon eng.
De volgende dag zijn we toen weer een gesprek aangegaan met Nelson en die heeft ons wederom veel verteld en ook gezegd dat dat van dat huizen platbranden niet waar was. Hij had er een hele uitleg bij, hij wist waar hij over praatte bedoel ik.
Nou dat stelde gelukkig wel weer wat gerust.
We kopen nu iedere dag een krantje, blijven op die manier op de hoogte, we kijekn geen tv, gelukkig maadenk ik wel eens, want ik begrijp dat de beelden vreselijk zijn die ze op het nieuws laten zien. Maar toch blijft het soms wel raa dat ik hier regelmatig de grootste lol heb, terwijl mensen soms niet eens zo heel ver hier vandaan
op de vlucht zijn, of erger.
Maar ik doe dus ook nog leuke dingen gelukkig :)
Zo ben ik gisteren naar een souvenirmarkt geweest. Heel veel euke dingen gezien, ook wel gekocht, veel lopen afdingen dus. Is wel goed gelukt vodn ik zelf, maar ik vind het maar een vermoeiende klus. Die markt was in een soort groot overdekt winkelcentrum, maar dan ook met allemaal restauranten en een zwembad. Ik vond het maar een rare plek om te zijn, na 5 minuten daar had ik al meer blanken gezien dan in de afgelopen 1,5 week.
En gisteravond zijn we uit geweest!
Hardstikke leuk was dat, er was een dansvloertje die permanent vol was en ook buiten de dansvloer was bijna iedereen aan het dansen. We werden ook goed in de gaten gehouden door James en Jefrey, toen er een vent me telkens weer kwam opzoeken terwijl ik al had aangegeven niet meer te willen dansen, kwamen zij er aan om hem even weg te duwen en duidelijk te maken dat hij em met rust moest laten. Nou vind ik van mezelf natuurlijk altijd dat ik heus geen bescherming nodig heb, maar toch is het stiekum wel heel fijn om bodyguards te hebben, haha. Maargoed vanaf toen heb ik alleen nog maar gedanst met mensen die bevriend waren met James, zodat ik wist dat die wel te vertrouwen waren, heb het super naar mijn zin gehad, nu spierpijn van al dat geswing, hihi.
Op het weeshuis gaat ook alles goed, ken nog steeds niet alle namen. Wel ga ik nu steeds duidelijker zien dat veel kindjes toch al behoorlijk beschadigd zijn door het leven wat ze achter de rug hebben. Dat zie je aan bijvoorbeeld aan op negatieve manier aandacht vragen, pijntjes simuleren, om maar aandacht te krijgen.
Maar er is ook veel lol gelukkig, zo hadden we gisteren kinderdisco. Was hardstikke leuk, ook Brigitte en ik moesten er als nieuwe vrijwilkligers aan geloven, hup middenin die kring en dansen maar.
Oh en dan vergeet ik ook nog bijna de karateles! Zo leuk allemaal in een wit pak en de superprofi en fanatieke leraar nadoen. Volgende week gaan Jopy en ik ook meedoen, heb er nu al zin in!
Van de week gaan we met Nelson een programma maken voor februari, dan gaan we ook inplannen wanneer ik naar de sloppenwijken ga, ook willen we kijken bij een ander weeshuis hier in Thika en gisteren heb ik gepraat met iemand die de baas is van een project voor straatkinderen die geloof ik ook verslaafd zijn, dus daar wil ik ook wel gaan kijken.
Nog genoeg te doen dus!
-
03 Februari 2008 - 11:42
Oma:
Lieve Marieke,
Ik heb je "brief" gelezen en ik vind het heel mooi dat je het zo naar je zin hebt. Gelukkig dat het toch door kon gaan. Geniet nog maar een poosje en kom gezond weer terug!
Veel lefs van oma. -
03 Februari 2008 - 12:29
Esther:
Lieve Mariek,
Wat een aandoenlijke foto's en wat een verhalen. Ik ben blij dat je zo aan het genieten bent. Geef Idris maar een dikke knuffel van me! Heel veel liefs Es -
04 Februari 2008 - 07:45
Maaike:
He Mariekje,
Ik ben blij dat het goed met je gaat en dat je het naar je zin hebt! Ik maakte me toch best wel zorgen afgelopen week, het zijn inderdaad erge berichten die ons bereiken. Doe voorzichtig en geniet!!
Kus Maaike -
04 Februari 2008 - 17:21
Miranda Laan:
He Marieke!!
Ik kreeg de link van mijn moeder door!! Echt onwijs leuk om zo over je te lezen wat je allemaal doet en mee maakt!!
Wat is precies de bedoeling wat je daar gaat doen? Hoelang blijf je daar?
Iig heel veel plezier!! Geniet van alle dingen die je mee gaat maken en al hebt meegemaakt!!
Gr. Miranda
-
04 Februari 2008 - 18:25
Marieke - Isomeer:
Hey Mariekje
Goed te horen dat je nog heel bent, het mee valt en je het naar je zin hebt :)
Heb je nog wat gehad aan onze karatesessies van vroeger in je huidige karate klas, hoop dat er op zn minst een klink als bel was :)
Veel plezier daar nog, wanneer ben je weer terug?
XXX Marieke -
04 Februari 2008 - 21:45
Fred En Gemma:
hoi marieke
gelukkig dat je naast alle ellende die je hoort en ziet,toch evengoed leuke dingen meemaakt.mooi dat je ook op andere plaatsen komt.
groetjes fred en gemma -
05 Februari 2008 - 23:38
Gea:
Hoi Marieke,
ik heb net je mail met het verslag van de afgelopen dagen gelezen. Wat kan genieten en spanning dan dicht bij elkaar liggen. Gelukkig is Idris geopereerd en kan hij weer positief verder met zijn leven. Het maakt wel indruk hoe anders de mensen in Kenia leven.
Nog heel veel mooie ervaringen en tot ziens,
groetjes tante (toch maar weer tante) Gea. -
06 Februari 2008 - 07:38
Judith Kelders:
He dropje, dankje voor je hulp met Idris dikke kus je mede team crc genootje -
06 Februari 2008 - 13:19
Elly Pas:
Hoi Marieke, net je verslag gelezen, vind het mooi om zo op de hoogte te blijven van je wel en wee. Wat een andere leefwereld dan dat je gewend bent. Geweldig dat je er zo goed mee om gaat want ellende en leuke dingen volgen elkaar wel in snel tempo op.
Nog een goede tijd daar!
Groet Elly
-
08 Februari 2008 - 08:45
Marianne:
Heee poepescheetje!
Wat een leuke foto's!!! Je ziet er blij uit!! goed zo. Geniet maar goed van wat je allemaal meemaakt, de tijd gaat zo snel. Ben heel benieuwd naar alle verhalen als je weer thuis bent!!!
Liefs Marrie -
09 Februari 2008 - 10:45
Kathalein:
Hej Mariekie,
Wat leuk om zoveel te lezen over wat je beleefd. Gelukkig ook leuke dingen want die komen idd niet hier op het nieuws. Ik vind het echt geweldig wat jullie voor dat jongetje hebben kunnen doen, wat een voldoening moet dat geven. En ik vind het ook super stoer dat je naar Nairobi bent gegaan ondanks alles. vind de foto's geweldig, zie je gauw en geniet nog even goed!
Kus Kath -
18 Maart 2008 - 06:54
Jeff:
Gegroet met respect, opa!!! just kiddin CrC is ok and so is Evry kid. you missed by all. Doie...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
